Vanaf het Inari-meer zakken we weer af in zuidelijke richting. Ons volgende doel is Rovaniemi. Dit is een tamelijk grote plaats voor de noordelijke regio van Finland. Iedereen die via Finland zijn route naar of van de Noordkaap maakt, gaat via Rovaniemi. Daar passeer je namelijk ook de poolcirkel.

En wat deze plaats verder bijzonder maakt, is dat de Kerstman daar te vinden is! Daar moeten we natuurlijk even nader kennis mee maken. Maar voordat we dit kunnen gaan doen, is er nog wat werk aan de winkel. Onze band is dan wel ondertussen verwisseld, Menno is er toch van overtuigd dat het wiel goed afgesteld moet gaan worden. Het lager mag dan speling hebben gekregen, maar dit kon nooit zoveel zijn dat dit het afslijten van de band in die mate kon hebben veroorzaakt. En als we hier niets aan doen, dan hebben we een nieuwe band nodig, nog voor dat we weer thuis zijn. In Rovaniemi moet een Iveco-garage zijn, dus gaan we op zoek. We vinden hem, maar het blijkt slechts een Iveco service-punt te zijn i.p.v. een echte Iveco-garage en ze kunnen voor ons het wiel niet opnieuw afstellen. Ze sturen ons naar de bandenboer aan de overkant, maar daar blijkt de apparatuur niet geschikt te zijn voor onze camper. De camper is te breed voor de brug en ze kunnen de spiegels niet geheel voor de achterwielen plaatsen vanwege de opbouw van de camper. We krijgen een nieuw adres van een garage mee en gaan weer op zoek. Dit blijkt een Volvo truckcentrum te zijn. Ik leg het probleem opnieuw voor en na veel kijken en overleggen door diverse medewerkers, besluiten ze het te doen. Ze geven daarbij aan dat het systeem met de spiegels om dezelfde reden als bij de bandenboer niet gaat lukken, maar ze gaan het op de oude manier doen: met het meetlint. Er werkt een echte oude knar, die dat jaren heeft gedaan, want tot zo'n 6 a 7 jaar terug, waren die spiegels er nog niet en werd elke truck op deze wijze afgesteld. Ongeveer een half uurtje later zijn we prima geholpen. Wat bleek nu, het wiel stond 7 mm naar buiten i.p.v. 2 mm naar binnen, zoals het zou moeten zijn. Had Menno toch gelijk!

Na deze fantastische service gaan we op zoek naar Santa Claus Village. Dit is het ‘dorp' van de Kerstman, waar ook tevens de poolcirkel te vinden is. Het dorp bestaat eigenlijk alleen maar uit souvenirwinkeltjes. Het enige leuke winkeltje is eigenlijk het postkantoor van de Kerstman. We hebben al snel genoeg van alle souvenirwinkeltjes en gaan op zoek naar de Kerstman. Deze blijkt in een soort van ‘torenkamertje' in één van de winkels te zitten, waarvoor je echt apart dit kamertje in moet en waarbij je vervolgens met de Kerstman op de foto kan. Niet geheel onze stijl en we gaan dan ook een beetje teleurgesteld terug naar de camper.

De volgende dag gaan we naar Santa Park. Dit ligt slechts twee kilometer verderop en bevindt zich diep in een grot. Deze keer geen grote verzameling van souvenirwinkeltjes, maar een geheel andere beleving. De opzet van dit park is dan ook anders. Het is meer een soort van pretpark, waar je dan ook entree voor betaalt i.t.t. Santa Claus Village. Het geheel is natuurlijk voornamelijk op kinderen gericht, maar ook voor ‘grote kinderen' is het er erg leuk. Er is een ijsgalerij, met ijssculpturen van Arctische dieren en de vrouw van de Kerstman bakt gingerbread in haar eigen bakkerij.

Verder is er een treintje waarmee je een tochtje langs de ‘vier seizoenen' kunt maken (lijkt een beetje op het carnavalfestival van de Efteling) en in de centrale hal is een podium met grote tafels en een bar, waar je onder het genot van een drankje kunt genieten van een voorstelling. Maar wat natuurlijk nog het allerbelangrijkste is van Santa Park, je kunt er de Kerstman ontmoeten! Deze keer geen torenkamertje achteraf, maar een eigen ‘huisje' waar de deur altijd open staat. Niets staat een ontmoeting met deze man dan ook meer in de weg en ook ik ga hem de hand schudden. Hij wenst ons een mooie zomer in Finland en zowel Menno als ik gaan met hem op de foto. Dat is natuurlijk kassa! Geen goedkope foto, maar wel een leuke herinnering!

We rijden weer zuidelijker en moeten onderweg goed opletten. Nog meer dan in Noorwegen bevinden zich hier vaak rendieren op de weg. Dit geldt overigens voor het gehele noorden van Finland. Ze steken zomaar over vanuit de bossen langs de wegen of lopen op hun gemak een stukje over de weg.

Zoals iedereen wel zal weten bestaat Finland voornamelijk uit bossen en meren. Ondanks dat de natuur hier minder indrukwekkend is dan in Noorwegen, heeft het wel iets rustieks over zich. Sommige plekken doen zelfs een beetje veluwe-achtig aan. Een beetje eentonig wordt het op den duur wel, maar als je je dan weer beseft dat je hier eigenlijk eindeloos door bosgebieden kunt rijden, zonder een stadje tegen te komen, dan is dat ook wel weer bijzonder. Waar vindt je nu zoveel aaneengesloten stukken bosgebied, waarbij je tevens van die mooie meren tegenkomt die soms als ware gladde spiegels de natuur ‘dubbel' laten zien.

Na verloop van tijd komen we uit in Ranua, waar we de Ranua Artic Zoo bezoeken. Dit is een dierentuin, anders dan anderen. Je loopt hier over een houten pad van 2,5 km lang over een bergachtig terrein, waarbij je langs diverse Arctische diersoorten komt. De meeste dieren hebben hier meer ruimte dan in een gewone dierentuin. Toch blijven we het zielig vinden voor de grote uilen die in hun enorme kooien, toch moeilijk hun vleugels echt kunnen uitslaan. Hetzelfde geldt voor de adelaars. En ook de bruine beren en de ijsberen maken geen gelukkige indruk. De ijsberen lagen natuurlijk voor pampus vanwege de zomerwarmte en één van de bruine beren bleef maar langs het hek lopen alsof hij heel graag zijn horizon wilde verbreden. Ook al hebben ze daar enorme terreinen, het is voor zo'n dier natuurlijk maar een klein stukje territorium.

We vervolgen onze route door Finland langs de rechterzijde en dus langs de Russische grens omlaag. Onderweg bekijken we loopgraven die herinneren aan de Winteroorlog tijdens WOII tussen Finland en Rusland. We overnachten soms op erg leuke picknickplekken, waar het prima vermaken is in de mooie omgeving en waar je vaak 's avonds een vuurtje kunt stoken. Eén keer hebben we echt een hele mooie houten hut meegemaakt, waar een complete haard in gebouwd was. Verder stonden er wat grote picknicktafels binnen en was er een enorme houtvoorraad aanwezig. Wat een service!

In het noorden hadden we het wat de temperatuur betreft prima, maar nu we steeds zuidelijker komen, gaat ook het kwik omhoog. We maken zo'n vier a vijf dagen mee waarbij de temperatuur overdag tot wel 35 graden oploopt en waarbij het ‘s nachts buiten niet verder afkoelt dan tot 20 a 25 graden (in de camper zakt het dan maar tot 25 a 28 graden). Wat een ommezwaai! Dat zijn we echt niet gewend en we houden al helemaal niet van dergelijke hitte. Het is bovendien ook erg benauwd en het voelt voor ons een beetje als de dag uitzitten. We maken dan ook veel kilometers omdat we zo nog wat rijwind hebben, want een airco hebben we niet. Onderweg bekijken we nog wat bijzonderheden die we uit onze Womo-reisgids halen. Zo lopen we over een houten pad langs de stroomversnelling van Lentuankoski, bezoeken we de grootste houten kerk van Noord-Europa in Kerimäki

en bekijken we nog wat oude gebouwen in het historische centrum van Hamina, zoals o.a. een Lutherse en een Orthodoxe kerk. Verder bezoeken we een middeleeuwse kerk in Pyhtää, die weer geheel anders is dan de andere kerken die we tot nu toe hebben gezien. In Imatra bekijken we de Imatrankoski, opnieuw een stroomversnelling. Maar deze wordt in de zomertijd kunstmatig elke avond om 18:00 uur onder begeleiding van muziek gecreëerd, waarbij de oude dam, die ondertussen is vervangen door een nieuwe centrale, voor de toeristen geopend wordt en waarbij het water zich dan een half uur lang door de nauwe kloof een weg naar buiten baant. Wat een gebulder!

We rijden verder door een landschap dat steeds opener wordt. Het zuiden van Finland lijkt meer op Duitsland en Tsjechië. Dit komt door de vele landbouwvelden die zich bevinden in de heuvelachtige omgeving. Uiteindelijk komen we aan in Helsinki waar we overnachten op de stadscamping Rastila. Op deze manier kunnen we gemakkelijk met de metro het centrum van Helsinki bereiken. Het is ondertussen gelukkig niet meer zo warm als de laatste dagen, namelijk zo'n 22 graden, een prima dag voor een bezoek aan de hoofdstad van Finland. We beginnen bij het centraal station, wat op zichzelf al een bijzonder gebouw is. Vandaar uit lopen we richting de marktplaats, waarbij we onderweg langs vele winkels en parkachtige stadsgedeelten komen.

We bekijken de grootste Orthodoxe kerk van West-Europa, waar op dat moment een doopdienst gehouden wordt. Wat een pracht en praal allemaal. De marktplaats bevindt zich bij de haven, vanwaar ook de ferry naar het eiland Suomenlinna vaart. Dit is een eiland wat eigenlijk geheel bestaat uit een oude militaire vesting, dat ondertussen op de lijst van Unesco staat. We lopen daar een paar rond en bekijken oude vestinggebouwen, vele kanonnen, een kerk en komen langs parken waar mensen genieten van een picknick in de zon.

We gaan uiteindelijk met de ferry weer terug naar de haven van Helsinki en bekijken het grote witte Senaatsgebouw. Van hieruit lopen we een stuk noordelijker in de stad en komen langs het Fins nationaal theater om zo vervolgens bij een bijzondere kerk uit te komen.

Deze bevindt zich namelijk geheel in een rots, is volledig rond van vorm waarbij het licht binnenkomt door de ramen die zich weer in een cirkel in het plafond bevinden. Eigenlijk is het geheel een soort van koepel waarvan het topje een stukje uit de enorme rots tevoorschijn komt voor de lichtinval. Een apart gebouw op een aparte plek. De rots bevindt zich namelijk te midden van een woonwijk van Helsinki, dat voornamelijk uit oudere flats bestaat. We waren nog net op tijd, want nadat we de kerk verlaten, worden de deuren achter ons gesloten. We hebben ondertussen een aardig beeld van Helsinki gekregen en zijn ook best moe. We gaan met de metro weer naar de camping om daar uitgeput aan te komen en zo van onze laatste avond in Finland te genieten. Hierna willen we namelijk de overtocht naar Tallin in Estland gaan maken om daar aan onze reis door de Baltische Staten te beginnen . Wordt vervolgd .....

Route overzicht in Google Earth.