menno-natalia-noordeuropa.reismee.nl

71 graden noord!

We vervolgen onze weg over de Lofoten en brengen daarbij nog een bezoek aan het Lofoten Aquarium. De reisboeken waren tamelijk lovend over deze attractie, maar wij vonden het eigenlijk maar een beetje een sneue vertoning.
Veel aquaria zijn klein en doordat het buiten regende en iedereen dus met natte jassen naar binnen ging, waren vele ruiten nat en vies. Geen echt mooi gezicht, maar het ergste was eigenlijk nog wel dat er in de boeken stond dat de dieren daar in hun natuurlijke habitat te bewonderen waren. Zeg dat maar eens tegen de zeehonden en otters die naar onze mening toch wel in erg kleine bassins buiten gehuisvest waren.



Van vele vissen binnen in de aquaria hadden we ook zeker het idee dat ze daar niet lekker in hun vel zaten (dat is natuurlijk ook onmogelijk in zulke kleine waterbakken), maar het ergste vonden we het voor de rode zalm. Deze dieren willen afstanden zwemmen en je zag ook dat veel neuzen van deze vissen beschadigd waren door het botsen tegen de ruiten. Echt heel triest.



Teleurgesteld rijden we verder door de mooie omgeving van de Lofoten, richting de E6 die ons steeds noordelijker brengt.



Onderweg maken we nog een kleine d-tour langs de Malselvfossen, een waterval waar ook weer hordes toeristenbussen op af komen, maar ok, hij was zeker wel mooi om te zien. Deze waterval was niet echt hoog, maar wel heel lang en het water kolkte er enorm.

Eenmaal weer terug op de E6, gaan we verder richting Tromso. Deze grotere stad ligt een stukje van de E6 af, maar we wilden hem niet overslaan. We rijden over de grote brug naar het deel van de stad waar zich het Polaria bevindt. Een soort centrum over allerlei zaken die zich boven de poolcirkel afspelen. Een beetje klein was het wel, en het was ook met name op kinderen afgestemd, zeker wat de interactieve activiteiten en ‘spelletjes' betreft, maar ze tonen er ook een mooie panorama-film over Svalbard. Dat is Spitsbergen, het eiland van Noorwegen dat nog noordelijker dan de Noordkaap ligt. Na de film, loop je via een andere uitgang door een soort ‘Arctische gang' waar je kennis kunt maken met o.a. permafrost (de altijd bevroren grond zoals hij op Svalbard aanwezig is). Die grond is daar natuurlijk niet echt, maar je kunt wel voelen hoezeer deze bodem veert. Vreemde ervaring. Verder loop je langs mooie opgezette nagemaakte taferelen die je op Svalbard kunt tegenkomen, zoals een ijsbeer, rendieren, diverse soorten vogels en uiteraard ijs. Uiteindelijk kom je uit bij een zeehondenbassin, waarbij je van onderaf de zeehonden kunt zien zwemmen.



Leuk om te zien, maar ook hierbij vraag ik me af hoe de zeehonden het zelf vinden om dag in dag uit maar in dat bassin te zwemmen (dat zich overigens binnen en niet buiten bevindt). Hetzelfde geldt ook voor de vissen en Koningskrabben in de aanwezige aquaria, waarbij ik wel moet opmerken dat de aquaria hier een stuk schoner waren dan op de Lofoten.

Vanuit Tromso rijden we weer terug richting de E6, want de Noordkaap roept!


Het is ondertussen kouder geworden, de verwarming gaat zelfs even aan. Het is onderweg mistig en veel bergtoppen zijn hierdoor weer niet zichtbaar. Jammer, maar dat hoort natuurlijk bij Noorwegen. Een dag later hebben we weer mooi weer en we overnachten op een parkeerhaven langs de E6, waar 's avonds om 22:00 uur nog steeds de zon vol op de camper schijnt. Het is zelfs nog gewoon warm in de zon, jammer alleen van al die muggen, dat is voor ons echt een plaag.



De weg naar de Noordkaap wordt steeds mooier. De vegetatie verandert en onderweg komen we steeds meer rendieren tegen. De eerste keer dat je dit overkomt is dat machtig mooi en zeker een moment om nooit te vergeten. We zien zelfs hele kuddes. Hoe verder je naar de Noordkaap komt, hoe kaler de omgeving (je komt immers boven de boomgrens uit) en hoe vaker je rendieren tegenkomt. Ze lopen gewoon los aan de zijkant, maar vaak ook gewoon midden op de weg, net zoals de schapen in het zuiden van Noorwegen.



Dan besef je wel heel goed dat je in het hoge noorden, in het land van de Sami's bent, in Lapland dus! Voordat we bij de Noordkaap aan kunnen komen, moeten we eerst nog door een 7 km lange tol-tunnel, men zegt de duurste van Noorwegen. Voor voertuigen tot 6 meter valt dit wel mee, die betalen ongeveer vijftien euro. Ben je zoals wij net iets langer (namelijk 7,6 meter) dan mag je het veelvoudige betalen, namelijk zo'n 65 euro. Dat vind ik toch wel erg uit verhouding liggen. En dan moet je je bedenken, dat je die tunnel op de terugweg nog een keer moet nemen, want een andere weg terug is er niet. Kassa!

Eenmaal op de Noordkaap voelt het alsof we het eindpunt van onze reis hebben bereikt.



We maken natuurlijk een rondreis, dus dat is niet zo, maar noordelijker kunnen we ook niet. Er staan al vele campers, maar ook auto's en motoren op de parkeerplaats en we zoeken een plekje. De toegangsticket is twee dagen geldig, dus je mag er overnachten. En dat is natuurlijk ook wat veel campers doen. Er is best wat te zien op de Noordkaap. Ik dacht dat het alleen maar de bekende bol was, die je daar ziet, maar je hebt er ook diverse gedenkstenen, zoals bijvoorbeeld die voor de ‘kinderen van de wereld'. Het bezoekerscentrum is tot 01:00 uur 's nachts geopend, waarin zich een filmzaal bevindt (waar elk uur een zeer mooie film over de Noordkaap in alle seizoenen op een panoramascherm wordt vertoond), uiteraard een souvernir-shop, maar ook een restaurant, een bar, een coffee-corner en er is een lange gang, die als het ware de grond in loopt en die uitkomt bij de bar, waar zich tevens de ‘Kings View' bevindt. Een uitzicht over zee, gemaakt in de rots, waarbij je vanachter grote ramen naar de zee kunt kijken, maar waar je ook naar buiten kan om tussen twee betonnen wanden (niet echt aantrekkelijk dus) over een railing naar de zee te kijken. Het uitzicht vanaf de bekende bol of vanaf de vele andere punten op de Noordkaap is zeker meer de moeite waard.
's Middags was het nog niet overdreven druk, maar na een uur of acht staat de busparkeerplaats helemaal bomvol met tourbussen. Ladingen toeristen worden afgeleverd om hier voor twee of drie uur de nooit ondergaande zon mee te maken. En ze hebben, net als wij, geluk. Het weer zit ons echt mee. Je kunt het natuurlijk ook bewolkt en stormachtig treffen, maar bij ons schijnt de zon de hele nacht. Zelfs om 3:00 uur 's nachts schijnt de zon nog volop en een enkeling is dan ook buiten om hiervan te genieten. Zo ook Menno die een nachtelijke wandeling van zo'n 4 km heeft gemaakt een heuvel op, iets van de parkeerplaats afgelegen, om zo een mooi overzicht van de Noordkaap te hebben.


Het is een bijzonder licht die midzomernachtzon, maar moeilijk op foto vast te leggen.

De volgende dag is het nog steeds mooi weer, nog warmer zelfs en we vinden het maar moeilijk om te vertrekken. We maken diverse wandelingetjes gedurende de dag en bekijken nogmaals de mooie panorama-film. Uiteindelijk vertrekken we rond de tijd dat de nieuwe busladingen met toeristen er al weer aan komen. We overnachten op een parkeerhaven van een mooi uitzichtpunt, vanwaar we zelfs in de verte de campers en het bezoekerscentrum van de Noordkaap nog kunnen zien. Helaas, zijn hier weer veel muggen, dus we genieten tot laat van de zon vanuit de camper.

Vanaf hier rijden we eerst een groot deel dezelfde route terug, een andere optie is er namelijk niet. Aanvankelijk wilden we naar het eindpunt van de E6 rijden, dat is nog een eindje door naar Kirkenes, maar in Lakselv kwamen we er achter dat de linkervoorband geheel scheef afgesleten was.

Hier konden we echt geen honderden kilometers meer op rijden. We moesten dus een bedrijf zoeken dat de band kon verwisselen en waar ze hem opnieuw konden afstellen. In Lakselv (een wat grotere plaats) kon niemand (of wilde niemand) ons helpen, op één bedrijf na waarbij helaas bleek dat hun apparatuur niet voor kleine trucks geschikt was, alleen voor de maten van autobanden. Onze geplande route liep verder nergens meer langs wat grotere plaatsen en we passen dan ook de plannen aan en rijden naar Karasjok, waar we hoopten een ander garagebedrijf te vinden die ons wel kan helpen. Helaas blijkt deze plaats nog kleiner dan Lakselv en een vriendelijke man bij het Statoil tankstation legt ons de weg uit naar een garage net over de grens in Finland. De volgende dag rijden we er heen. Ze kunnen wel onze band verwisselen (we hadden uiteraard een reserve mee) maar er was geen tijd om uit te lijnen. Bij het verwisselen van de band krijgen we te horen dat het door het lager moet zijn gekomen. Daar zit namelijk speling op. Vreemd, want deze was na onze vorige reis vervangen en dat is nu zo'n 6000 km terug.

Van hieruit rijden we verder Finland in en we eindigen deze dag op een camping in Inari aan het grote Inari-meer.


Reacties

Reacties

Judith

Wat een prachtige omgeving zeg, en superleuk verhaal. lijkt me wel bizar zo'n midzomernacht...voelt waarschijnlijk as jetleg - je snapt niet zogoed waarom je zo moe bent...

Ben benieuwd naar jullie volgende avondtuur!

Liefs
Judith

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!